छायेंत बोधीच्या आजही

अर्धोन्मीलित नेत्र, अन्

स्मितहास्य गाली, 

ते भाळावरी कुंतल, अन्

तें कुंडल कानीं

गुंतलें त्या कुंतलात, अन् 

झुलत्या त्या कर्णफुलात, 

वदनावरच्या त्या तेजांत, अन्

साक्षी तुझ्या त्या स्पंदनातं

ते ध्यानातीलं रूप तुझें, अन्

ती स्निग्ध-शांत लोचनें, 

विरले राग-लोभ, अन् 

गळाली, सर्व व्यर्थ बंधनें

उन्मिषली तव् राजीवनेत्रें, अन्

थिजून गेली मम् गात्रें, 

स्मितहास्यी मी द्रवले, अन्

सकल संभ्रम निमालें

विदेहत्वी तू आज परी, 

संदेश तव अंतरी,  

स्व-श्वासांच्या संगे बरसती, 

संवेदनांच्या सरीं

स्वप्न जागर्ति अजुनही, 

तुझीच दिव्य लोचनें, 

छायेंत बोधीच्या आजही, 

जिवंत तू, अन् 

तव वचनें अन् कथनें. 

तृप्ती , २६/१२/१९